Husajnidzi,
dynastia bejów, panująca w Tunisie 1705–1957;
Husajnidzi
Encyklopedia PWN
zał. przez Husajna Ibn Alego, oficera w służbie sułtana tur., który po zamachu wojsk. ogłosił się bejem (1705–29); formalnie podlegał (uznany za sułtańskiego namiestnika) centralnej władzy w Stambule, faktycznie był od niej niezależny; Husajnidzi oparli swe rządy na stworzonej przez siebie klasie urzędników państw., złożonej z byłych niewolników bejów (gł. chrześcijan) zislamizowanych i zarabizowanych oraz specjalnie kształconych; Husajnidzi nawiązali ścisłe kontakty z mocarstwami eur.; najwybitniejsi władcy: Ahmad Bej (1839–55) i Muhammad Bej (1855–59), przeprowadzili wiele reform adm., oświat. i wojsk. na wzór eur.; po ustanowieniu 1881 protektoratu Francji nad Tunezją bejowie z dyn. Husajnidów nie mieli żadnej władzy; ostatni bej został zdetronizowany wraz z proklamowaniem 1957 Tunezji niepodległą republiką.
