Helmholtza teoria kontrakcyjna

Helmholtza teoria kontrakcyjna, Helmholtza–Kelvina teoria kontrakcyjna,

teoria stworzona 1854 przez H.L.F. Helmholtza i następnie rozwinięta przez W. Thomsona (lorda Kelvina), wg której źródłem energii wypromieniowywanej przez Słońce (ogólnie przez gwiazdy) jest kurczenie się Słońca, połączone z zamianą energii grawitacyjnej w energię promienistą;

oparta na t.k.H. ocena wieku Słońca (lub gwiazdy) dała okres zbyt krótki (10⁵–10⁷ lat) w porównaniu z ocenionym na innej podstawie np. wiekiem Ziemi (ok. 5·10⁹ lat); wg współcz. poglądów podstawowym źródłem energii gwiazd są reakcje termojądrowe, jedynie w pewnych etapach ewolucji gwiazdy podlegają procesom grawitacyjnego kurczenia.