Haller Stanisław
 
Encyklopedia PWN
Haller Stanisław, ur. 26 IV 1872, majątek Polanka-Haller k. Krakowa, zm. 1940, Charków,
stryjeczny brat Józefa, generał.
1894–1918 oficer austr.; od 1918 w WP; II 1919–VII 1920 zast., potem p.o. szefa Sztabu Gł.; VIII–IX 1920 dow. 13. dywizji piechoty i Grupy Operacyjnej, przyczynił się do pokonania Armii Konnej S. Budionnego w rejonie Zamość–Komarów i wyparcia jej za Bug; IX 1920–21 dow. 6. armii i czł. Rady Wojennej; 1919 mianowany gen. dywizji; 1921–23 inspektor armii; 1923–25 szef Sztabu Generalnego; po 1926 jako przeciwnik polit. J. Piłsudskiego przeniesiony w stan spoczynku; 1939 aresztowany przez władze sowieckie, jeniec obozu w Starobielsku; zamordowany przez NKWD; 2007 pośmiertnie awansowany na gen. broni; Naród a armia (1926), Wypadki warszawskie 12 do 15 V 1926 (1926).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia