Grupy Operacyjne Wojska Polskiego
 
Encyklopedia PWN
Grupy Operacyjne Wojska Polskiego 1939,
ogólnowojskowe związki taktyczno-operacyjne, formowane III i VIII–IX 1939 w trakcie mobilizacji oraz działań wojennych, o niestałym składzie, bez rozwiniętych dowództw i sztabów (z wyjątkiem samodzielnych grup operacyjnych).
W walkach wzięły udział samodzielne grupy operacyjne: „Grodno” (dowódca generał J. Olszyna-Wilczyński), kawalerii W. Andersa, „Narew” (generał C. Młot-Fijałkowski), „Polesie” (generał F. Kleeberg), „Wyszków” (generał W. Kowalski) oraz grupy operacyjne w składzie armii: „Bielsko” (dowódca generał M. Boruta-Spiechowicz, 3 IX przemianowana na „Boruta”), „Czersk” (generał S. Grzmot-Skotnicki), kawalerii W. Abrahama, „Koło” (generał E. Knoll-Kownacki, 6 IX przemianowana na „Knoll-Kownacki”), „Piotrków” (generał W. Thommée, 6 IX przemianowana na „Thommée”), „Południowa” (generał S. Skwarczyński), „Północna” (generał J. Kruszewski), „Sieradz” (generał F. Dindorf-Ankowicz), „Śląsk” (generał J. Jagmin-Sadowski, 3 IX przemianowana na „Jagmin”), „Wschód” (generał A. Bołtuć, 9 IX przemianowana na „Bołtuć”); ponadto walczyły grupy operacyjne: R. Dreszera, K. Łukoskiego, Grzmota-Skotnickiego, M. Karaszewicza-Tokarzewskiego, J. Zulaufa.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia