Grundtvig
duński pisarz, pedagog i teolog; jeden z gł. (oprócz A. Oehlenschlägera) przedstawicieli romantyzmu w literaturze duńskiej;
[grụntwi]
Nicolai Frederik Severin, ur. 8 IX 1783, Udby (Zelandia), zm. 2 IX 1872, Kopenhaga,
Grundtvig Nicolai Frederik Severin
Encyklopedia PWN
reformator duńskiego szkolnictwa. Syn pastora luterańskiego, studiował teologię w Kopenhadze, stare manuskrypty anglosaskie w Anglii, słuchał wykładów propagatora idei niem. romantyzmu w Danii, H. Steffensa, czerpał z myśli J.G. Fichtego i F.W.J. Schellinga; nawiązywał do wątków staroskand.; autor poet. historii Danii Danmark (1808), prac o mitologii nordyckiej (1808), poematów o tematyce hist. i patriotycznej (Nyaarsmorgen ‘poranek noworoczny’ 1824), pieśni rel. i psalmów oraz zbioru pieśni lud. (1853); twórca duńskiego ruchu uniwersytetów ludowych; w teologii protest. dał początek ruchowi zw. grundtvigianizmem, o liberalnym nastawieniu wobec tendencji ortodoksyjnych.
