Grégoire
bizantynolog belgijski;
[gregu ạ:r]
Henri, ur. 21 III 1881, Huy, zm. 28 IX 1964, Bruksela,
Grégoire Henri
Encyklopedia PWN
studiował filologię klas. na uniwersytecie w Liège, bizantynologię w Monachium, Berlinie i Paryżu; 1906–09 pracował w École Français d’Athénes; 1909 otrzymał katedrę filologii gr. w uniw. w Brukseli; 1924 zał. i redagował „Byzantion”; 1925–28 tworzył Uniw. Egipski w Kairze; po powrocie do Brukseli współorganizował Institut de Philologie et d’Histoire Orientales, którego był dyrektorem od 1935; w czasie II wojny światowej przebywał w USA; w Nowym Jorku zał. École Libre des Hautes Érudes; od 1946 kierował Inst. Bizantynologii i Neogrecystyki w uniw. w Brukseli; koncentrował się na badaniu źródeł, analizie stosunków Bizancjum ze Słowianami i Arabami, dziejach polit. Bizancjum w IX w., na epopei lud.; Recueil des inscriptions grecques chrétiennes de l’Asie Mineure (1922), Sources de l’histoire des Pauliciens (1936), Digenis Akrites (1942).
