Gondowie

Gondowie,

najliczniejsze plemię Adiwasi w Indiach;

(ok. 8 mln), którego liczne, odrębne grupy można spotkać w kilku stanach; większość G. jest dwujęzyczna, 1/3 G. posługuje się językiem gondi, należącym do języków drawidyjskich, i ci nazywają siebie Koitur; pozostali przejęli hindi lub języki regionalne; podstawą organizacji społecznej są endogamiczne grupy terytorialne, które dzielą się na egzogamiczne fratrie złożone z patrylinearnych rodów; każdy ród posiada założycielskie bóstwo, związane z nim mity, określone miejsce kultu, kapłana, ziemię z menhirami lub drewnianymi słupami pośmiertnymi oraz radę (panczajat), która zbiera się zwykle przy okazji rytuałów pogrzebowych; G. są znani z organizacji młodzieżowej (ghotul), posiadającej dormitoria, kierującej się swoimi prawami i obowiązkami; z G. ściśle współpracują inne plemiona, np. Pardhanowie pełnią rolę bardów, kronikarzy i recytatorów linii genealogicznych G., do wypasu bydła G. najmują Routów; głównym źródłem utrzymania G. jest rolnictwo, uzupełniane zbieractwem i (coraz rzadziej) łowiectwem, oraz hodowla; posiadają bogaty folklor i są dumni ze swej historii; od G. pochodzi nazwa historycznego regionu Gondwana, w którym zakładali drobne królestwa z fortami-stolicami; lokalni władcy G. upadli w okresie panowania Wielkich Mogołów (1526–1857) lub Marathów (XVIII w.); jedna z gondyjskich linii radżów przetrwała aż do 1947.