Gaussa–Krügera odwzorowanie

Gaussa–Krügera odwzorowanie,

jedno z odwzorowań kartograficznych.

Polega na odwzorowaniu stref elipsoidy ziemskiej, ograniczonych południkami (szerokość stref najczęściej 3° lub 6°), na powierzchnię walca eliptycznego o osi prostopadłej do osi elipsoidy, a stycznego do elipsoidy wzdłuż środkowego południka strefy. Po rozwinięciu walca środkowego południk i równik odwzorowują się jako linie proste wzajemnie prostopadłe; pozostałe południki i równoleżniki odwzorowują się jako linie krzywe. Obrazy równika i środkowego południka w każdej strefie przyjmowane są za osie x i y układów współrz. prostokątnych oznaczonych na mapie. Odwzorowanie Gaussa-Krügera jest stosowane do map topograf.; w Polsce w okresie międzywojennym było używane do niektórych obliczeń geodezyjnych, a od 1952 jest stosowane na wszystkich wojsk. mapach topograf. w skalach większych niż 1 : 500 000 (w strefach 6-stopniowych). Na terytorium Polski południkami środkowymi są 15° i 21° dł. geogr. wschodniej. Teorię tego odwzorowania oprac. niem. matematyk C.F. Gauss (ok. 1820–1830), a uzupełnił ją i rozpowszechnił odwzorowanie niem. geodeta L. Krüger (1912).