Frankl Victor Emil

Frankl Victor Emil, ur. 26 III 1905, Wiedeń, zm. 2 IX 1997,

austr. psychiatra i psychoterapeuta;

twórca trzeciego nurtu psychoterapii wiedeńskiej (po psychoanalizie S. Freuda i psychologii indywidualnej A. Adlera), przedstawiciel podejścia egzystencjalno-humanist. we współcz. psychologii; oprac. nową metodę terapeutyczną, zw. logoterapią oraz jej podstawy teoret. — logoteorię; za jedną z podstawowych potrzeb człowieka uznawał dążenie do znalezienia sensu życia, a jego utratę — za ważny czynnik patogenny nerwicy; Ärztliche Seelsorge (1946), Der Mensch auf der Suche nach dem Sinn (1946), Nieuświadomiony Bóg (1948, wyd. pol. 1978), Homo Patiens (1950, wyd. pol. 1984), Der Wille zum Sinn (1972).