Filemon i Baucis

Filemon i Baucis, Philḗmōn, Baukís,

mit. gr. według Metamorfoz Owidiusza biedna para staruszków mieszkających we Frygii, którzy przyjęli w gościnę Jowisza i Merkurego przybyłych w ludzkiej postaci;

w nagrodę Zeus zmienił ich chatę w świątynię i powierzył ją ich opiece, po śmierci zaś przeobraził w drzewa (Filemona — w dąb, Baucis — w lipę) splecione ze sobą korzeniami; mit znalazł odbicie w literaturze starożytnej (Owidiusz) i nowożytnej (J. Swift, F. Hagedorn, J.H. Voss, M. Gawalewicz i in.), w malarstwie (m.in. A. Elsheimer, P.P. Rubens, Rembrandt) i muzyce operowej (m.in. J. Haydn, Ch. Gounod).