Feldman Wilhelm
 
Encyklopedia PWN
Feldman Wilhelm, ur. 8 IV 1868, Zbaraż, zm. 25 X 1919, Kraków,
ojciec Józefa, krytyk literacki, publicysta i pisarz;
związany z galicyjskimi ugrupowaniami socjalist. i niepodl., działał też w żydowskim ruchu asymilacyjnym; 1889–90 współredaktor „Ogniska”, 1901–14 redaktor miesięcznika lit.-społ. „Krytyka”; po wstąpieniu do Legionów Pol. delegat biura prasowego Naczelnego Kom. Nar. w Berlinie (1914–18). Rzecznik społ. i patriotycznych tendencji Młodej Polski, łączył w swej kryt. postawie aprobatę dla irracjonalnych pierwiastków modernizmu z kultem pol. tradycji romant.; jego gł. dzieło Piśmiennictwo polskie ostatnich lat dwudziestu (t. 1–2 1902) zachowało dzięki walorom informacyjnym długą żywotność (wyd. 8 pt. Współczesna literatura polska 1930, uzupełnione przez S. Kołaczkowskiego); ogłosił ponadto prace hist. Stronnictwa i programy polityczne w Galicji 1846–1906 (t. 1–2 1907) i Dzieje polskiej myśli politycznej w okresie porozbiorowym (t. 1–3 1914–20) oraz wiele dramatów (Sądy Boże 1899) i powieści o charakterze publicyst. (Piękna Żydówka 1888, Nowi ludzie, t. 1–2 1894).
Bibliografia
A JAZOWSKI Poglądy Wilhelma Feldmana jako krytyka literackiego, Wrocław 1970.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia