Edom, bibl. Seir,
staroż. kraina położona po obu stronach doliny Araba, na południe od M. Martwego;
Edom
Encyklopedia PWN
ślady osadnictwa od co najmniej 500 tys. lat, gł. 90 000–45 000 p.n.e. (środkowy paleolit), 900–539 (2. okres żelaza), 330–106 n.e. (okres nabatejski) i 324–640 (okres bizant.); od ok. 1300 p.n.e. zamieszkany przez semickich Edomitów; za czasów gr.-rzym. kraj znany był jako Idumea, a jego mieszkańcy jako Idumejczycy; tędy przebiegała m.in. „Droga Królewska” (Lb 20,17) oraz rzym. Via Nova Triana.
