Dioskurowie
mit. gr. bliźniacy, uważani za synów Zeusa i Ledy, bracia Heleny i Klitajmestry;
[gr. Dióskouroi ‘synowie Zeusa’],
Kastor i Polluks, zw. też Polideukesem,
Dioskurowie
Encyklopedia PWN
uczestnicy m.in. wyprawy Argonautów i łowów kalidońskich; po śmierci Kastora, Zeus obu braci umieścił na niebie jako konstelację Bliźniaków; czczeni jako pomocnicy w walce (Kastor — znakomity jeździec, Polluks — pięściarz), a zwłaszcza jako opiekunowie żeglarzy; symbol miłości braterskiej; kult Dioskurów czczonych pierwotnie w Sparcie, rozpowszechnił się w całej Grecji i w Rzymie (świątynia na Forum Romanum); mit popularny w literaturze: Pindar, Teokryt, Owidiusz oraz w sztuce nowożytnej (m.in. P.P. Rubens, G.J. Vogler).
