Denhoffowie

Denhoffowie,

ród szlachecki, herbu własnego;

przybyła w XIV w. z Westfalii do Inflant, później osiadła także w Prusach Królewskich; największe znaczenie miała w XVII i na początku XVIII w., dochodząc do pozycji magnackiej. Herman, data ur. nieznana, zm. 1567, ojciec 9 synów, m.in. Teodora, data ur. nieznana, zm. 1622, twórcy znaczenia rodu, wojewody parnawskiego, wendeńskiego; jego 4 synów (Kasper, Gerard, Ernest Magnus i Henryk) było założycielami linii hrabiowskich rodu (tytuł hrabiów Cesarstwa uzyskali 1635). Kasper, ożeniony z Aleksandrą Koniecpolską, siostrą hetmana Stanisława Koniecpolskiego, objął dobra Topola i Przygodzice w województwach sieradzkim i krakowskim; jego synowie: Stanisław, data ur. nieznana, zm. 1653, założyciel odnogi podskarbiowskiej na Kruszynie, oraz Zygmunt, data ur. nieznana, zm. 1655, założyciel odnogi kanclerskiej, żonaty z Teresą Ossolińską, córką kanclerza wielkiego koronnego Jerzego Ossolińskiego; spośród 3 synów Stanisława do największego znaczenia doszedł Zygmunt Wiktor, data ur. nieznana, zm. 1694, podskarbi nadworny litewski, właściciel Kruszyna, przedostatni przedstawiciel tej odnogi rodu; miał on 4 synów, z których Jerzy Albrecht, został biskupem krakowskim i kanclerzem wielkim koronnym. Gerard, wojewoda pomorski, z małżeństwa z Katarzyną Opalińską miał syna Władysława, data ur. nieznana, zm. 1683, wojewodę pomorskiego, poległego pod Parkanami; syn Władysława — Stanisław Michał Ernest przez małżeństwo z Zofią Sieniawską, jedyną spadkobierczynią fortuny rodu Sieniawskich, zrobił karierę, został hetmanem polnym litewskim i wojewodą połockim. Spośród 4 synów Ernesta Magnusa, ur. 1581, zm. 1642, Henryk, ur. 1585, zm. 1659, był ostatnim wojewodą parnawskim, jego brat Ernest został wojewodą malborskim; najmłodszy z synów Ernesta Magnusa — Albrecht Fryderyk jest protoplastą niemieckiej gałęzi rodu, istniejącej do dziś. Henryk, data ur. nieznana, zm. 1648, był założycielem linii kardynalskiej; jego wnuk — Jan Kazimierz został kardynałem.