Das Jivananda

Das Jivananda, ur. 17 II 1899, Barisal (ob. Bariszal, Bangladesz), zm. 22 X 1954, Kalkuta,

poeta indyjski, tworzący w języku bengalskim;

czł. modernist. grupy lit. Kallol [‘sztormowa fala’]; oryginalny i ekscentryczny poeta, akceptujący program imagistów; w twórczości D. teraźniejszość łączy się z przeszłością, rzeczywistość ze światem nierealnym, rozczarowanie życiem przechodzi w rozpacz; rezultatem zagubienia i strachu przed rzeczywistością jest ucieczka w krainę snu; najważniejsze zbiory poet.: Dźhara palak [‘zrzucone pióra’] (1928, debiutancki), Dhuszar pandulipi [‘zapylony rękopis’] (1936), Mahaprythiwi [‘wielka ziemia’] (1944), Śresztha kawita [‘najlepsze poezje’] (1954); zbiór esejów Kawitar katha [‘o poezji’] (1956).