Darłowo

Darłowo,

miasto w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, na Wybrzeżu Słowińskim, u ujścia Wieprzy i Grabowej do Morza Bałtyckiego.

Ludność miasta: ogółem — 13,7 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 685,5 os/km² (2019)

Powierzchnia: 20 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 16°25′E, szerokość geograficzna: 54°25′N

Prawa miejskie: nadanie praw — 1271

Oficjalne strony WWW: www.darlowo.pl

W XII w. mor. gród strażniczy i osada portowo-rzemieślnicza; prawa miejskie przed 1271; w XII/XIII w. należało do księstwa sławieńskiego, od ok. poł. XIII w. do księstwa gdańskiego; 1308 opanowane przez Brandenburgię, od 1316 pod zwierzchnictwem książąt zachodniopomor.; od 1361 czł. Hanzy; w XV–XVI w. rozwój handlu, gł. ze Skandynawią i miastami niem.; do XVII w. ważny port; od 1653 pod panowaniem Brandenburgii, od 1701 Prus, dzieliło losy polit. Pomorza Zachodniego; szczególne znaczenie Darłowa w okresie blokady kontynent. za Napoleona I (nielegalny handel z Wielką Brytanią); od poł. XIX w. upadek żeglugi; w czasie II wojny światowej mieściła się tu niem. wyrzutnia rakietowa V-2; od 1945 w Polsce. Niewielki port handl. i rybacki; przemysł spoż. (gł. przetwórstwo i połowy ryb mor.); fabryka maszyn roln., wytwórnie mebli, obuwia, ozdób choinkowych; przystań pasażerska, stacja ratownictwa okrętowego; latarnia mor. z 1885; kąpielisko mor. i ośr. turyst.-wypoczynkowy; got. i późnogot. kościoły (XIV–XVI w.), got. kaplica Św. Gertrudy (XV w.); zamek książąt pomor. (XIV, XVI–XVIII w. częściowo rozebrany, ob. muzeum), ratusz (XVIII w.), fragmenty murów miejskich z Bramą Kamienną (XIV w.).