Contarini
arystokratyczny ród wenecki,
[kontarịni],
Contarini
Encyklopedia PWN
jeden z dwunastu, które 697 po raz pierwszy wybrały dożę; C. wzbogacili się na handlu dalekomor. oraz inwestycjach ziemskich; odgrywali ważną rolę w dziejach Wenecji XI–XVI w. — wydali wielu dożów oraz ważne osobistości życia kult. i politycznego. Najwybitniejsi przedstawiciele: Domenico, daty życia nieznane, doża 1043–70; podporządkował Wenecji Dalmację i rozpoczął przebudowę Bazyliki Św. Marka. Jacopo, ur. 1195(?), zm. 1280, doża 1275–80; stłumił bunty Triestu i miast Istrii oraz narzucił zwierzchnictwo Wenecji Ankonie. Andrea, ur. 1307(?), zm. 1382, doża 1368–82; przyczynił się do skazania na śmierć M. Faliero; toczył walki z Triestem, rodem Carrara z Padwy (1372–74) i Genuą (1377–81), zakończył korzystnie dla Wenecji wojnę o Chioggię (1381). Ambrogio, data ur. nieznana, zm. 1499, dyplomata i podróżnik; opublikował 1486 relację z podróży 1474–77, m.in. przez Polskę, na dwór władcy turkmeńskiego, Uzun Hasana. Gasparo, ur. 1483, zm. 1542, kardynał od 1535; pełnił misje dyplomatyczne, 1521 poseł na sejm w Wormacji, ambasador Wenecji w Rzymie, 1541 poseł w Ratyzbonie; działał na rzecz pojednania katolików z protestantami; autor traktatów, m.in: De officio episcopi (1517), Consilium de emendada Ecclesia (1535–37). Giovanni, ur. 1549, zm. 1603, malarz; pracował m.in. na dworze ces. Rudolfa II w Pradze i Innsbrucku. Alvise, data ur. nieznana, zm. 1684, doża 1676–84; wraz z papieżem Innocentym XI i pol. królem Janem III Sobieskim przystąpił 1684 do antytureckiej Ligi Świętej.
