Bródnowski Cmentarz,
cmentarz w Warszawie; zał. 1884 na terenie rozparcelowanego folwarku i w. Bródno, pierwotnie dla pochówku niezamożnej ludności Pragi, a od 1888 również całej Warszawy.
Bródnowski Cmentarz
Encyklopedia PWN
Rozplanowany w formie nieregularnego czworoboku o pow. 113,29 ha, przeciętego prostopadłymi alejami: Główną i Szeroką, stanowiącymi osie kompozycyjne założenia cmentarnego; na terenie C.B. znajdują się 2 kościoły: drewniany Św. Wincentego a Paulo (1887–88, E. Cichocki) i murowany Matki Bożej Częstochowskiej (1957–60, S. Marzyński) oraz kaplica cmentarna z dzwonnicą, mieszcząca w podziemiu kostnicę (1934). Jedną z najstarszych kwater cmentarnych była wydzielona 1892 kwatera grzebalna ofiar epidemii cholery, na wschód od starszego kościoła. W 1906–14 na C.B. chowano także mariawitów, zanim otrzymali cmentarz przy swojej parafii na Woli. Od założenia cmentarza do końca lat 90. pochowano na nim blisko 1 mln osób, m.in.: rewolucjonistów z 1905–07 — z PPS i SDKPiL, 2250 bezimiennych żołnierzy — obrońców Warszawy z 1939, żołnierzy AK, żołnierzy pol. i sowieckich poległych w walkach o Warszawę 1944–45; spośród osób znanych i zasłużonych spoczywają tu m.in.: kard. A. Kakowski, R. Dmowski, A. Mohuczy, A. Rymkiewicz, Z. Kawecki, F. Brodniewicz, E. Fertner, S. Perzanowska, L. Kmitowa, A. Kolczyński. W 1981 powstał Społ. Kom. Opieki nad Cmentarzem Bródnowskim w ramach Zarządu Gł. Tow. Opieki nad Zabytkami. C.B. jest cmentarzem zamkniętym i podlega ochronie konserwatorskiej.
