Breza Tadeusz, ur. 31 XII 1905, Siekierzyńce k. Ostroga (Wołyń), zm. 19 V 1970, Warszawa,
pisarz.
Breza Tadeusz
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Po studiach filoz. i nowicjacie u benedyktynów działał jako dziennikarz i krytyk (m.in. współredaktor: 1933–37 „Kuriera Porannego”, 1946–48 pisma „Odrodzenie”); pracował w pol. służbie dyplomatycznej (m.in. 1929–32 w Londynie, 1955–59 w Rzymie). Autor utworów zawierających gł. analizę mechanizmów i psychol.-obyczajowych uwarunkowań rozgrywek polit. w Polsce przedwrześniowej (cykl powieściowy Mury Jerycha 1946, Niebo i ziemia, t. 1–2 1949–50) oraz w Watykanie lat 50., poddawanym próbom konfrontacji z wymogami życia współcz. (eseistyczny dziennik Spiżowa brama 1960) i racjami jednostki (powieść Urząd 1960); ponadto powieści: psychol. Adam Grywałd (1936) i Biała laska (powstała 1939, wyd. 1973 pt. Zawiść) oraz polit.-sensacyjna Uczta Baltazara (1952), opowiadania, zbiory szkiców, recenzji teatr. i wspomnień: Notatnik literacki (1956), Nelly. O kolegach i o sobie (1970); 1968 otrzymał nagrodę państw. I stopnia
