Brazylijczycy,
najliczniejszy latynoamer. naród (163 mln, 1998) kształtujący się w granicach państw. Brazylii.
Brazylijczycy
Encyklopedia PWN
jego wielokulturowy charakter tworzy pięć podstawowych kategorii etnorasowych: B. pochodzenia europejskiego, głównie portugalskiego (ok. 54%); Afrobrazylijczycy — potomkowie niewolników (ok. 6%); B. mieszanego pochodzenia — Mulaci i Metysi (ok. 39%); B. pochodzenia azjatyckiego, głównie japońskiego (1%); niewielkie, rozproszone indiańskie grupy etniczne mające status mniejszości tubylczych (0,15%); B. cechuje silne poczucie etnicznej tożsamości oparte na języku portugalskim, na wspólnej i oryginalnej tradycji kulturowej ukształtowanej w okresie kolonialnym i republikańskim, a widocznej w stylu życia, kuchni, muzyce, tańcu, literaturze, zwyczajach oraz piłce nożnej jako narodowym sporcie, na patriotycznej dumie z wielkości kraju i jego naturalnych zasobów; religią większości B. jest katolicyzm, coraz więcej jest protestantów, ponadto wielu jest wyznawców kultów afrochrześcijańskich (szango, macumba, candomble), ruchów spirytystycznych, nowej synkretycznej religii — umbandyzmu; proces kształtowania się narodu brazylijskiego zapoczątkowany został w okresie kolonialnym przez portugalskich osadników wypierających w głąb kraju Indian i sprowadzających na plantacje niewolników głównie z Afryki Zachodniej; zniesienie niewolnictwa (1888) i powstanie republiki (1889) zapoczątkowało wielką falę migracji z Europy w końcu XIX i na początku XX w.; współczesne wielkie migracje ze wsi do miast oraz z regionów wybrzeży do wnętrza kraju sprzyjają dalszej konsolidacji narodu i stopniowemu zacieraniu się różnic etnokulturowych.
