Boucicaut
syn marsz. Francji Jeana I le Meingre (zw. Boucicaut), wódz fr.; wzór ideału rycerskiego;
[busikọ],
właśc. Jean II le Meingre, ur. 1368, Tours, zm. 1421, Yorkshire,
Boucicaut
Encyklopedia PWN
od młodości w służbie król., uczestnik licznych kampanii wojennych, 1391 mianowany przez Karola VI marsz. Francji; 1396 uczestnik wyprawy na Węgry, schwytany przez Turków pod Nicopolis (ob. Nikopol, Bułgaria), wypuszczony po zapłaceniu okupu; 1399 bronił cesarstwa bizant. na czele wojsk i floty Zachodu: pokonał flotę turecką pod Gallipoli, nie dopuścił do zajęcia przez Turków Galaty i Konstantynopola; wysłany do Genui celem umocnienia tam fr. administracji, po walkach z Wenecją utrzymał miasto, ale 1409 — pod jego nieobecność — Genueńczycy wypędzili Francuzów; 1415 wzięty do niewoli pod Azincourt, zmarł w Anglii; mistrz turniejów rycerskich, założyciel towarzystwa Dame Blanche à l’Écu Vert dla obrony kobiet pod nieobecność ich krewnych, rycerzy.
