Bornholm

Bornholm,

wyspa duńska, w południowo-zachodniej części Morza Bałtyckiego;

pow. 588 km²; 42 tys. mieszk. (2010); zbud. ze skał krystal. (gł. granitów); nizinna; uprawa roślin pastewnych; intensywna hodowla bydła, trzody chlewnej i drobiu; rozwinięte rybołówstwo; przemysł materiałów bud., spoż. (gł. rybny, mleczarski); kamieniołomy granitu; porty rybackie; gł. miasto i port Rønne; połączenia promowe m.in. z Kopenhagą i Ystad; port lotn.; rozwinięta turystyka.

Historia.

Dawne Burgondhar lub Burgundarholm, zapewne ojczyzna germańskiego plemienia Burgundów; wczesnośredniow. siedziba piratów normańskich, następnie obiekt sporów między arcybiskupstwem w Lund a Koroną duńską; 1457 koło Bornholmu zwycięstwo gdańskiej eskadry kaperskiej nad flotyllą duńsko-inflancką; 1510–22 we władzy Hanzy, 1525–75 — Lubeki; 1645 i 1658 zajmowany przejściowo przez Szwedów, 1660 przywrócony ostatecznie Danii; 1940–45 okupowany przez Niemców, 11 V 1945 opanowany przez wojska sowieckie, 1946 przekazany Danii.

Bornholm, kościół obronny w stylu gotyckim (Dania)