Boecjusz

Boecjusz, Anicius Manlius Torquatus Severinus Boëthius, ur. 480, zm. ok. 525,

rzym. logik, filozof, teolog, dyplomata;

znawca filozofii gr; oskarżony przez króla Ostrogotów, Teodoryka, o udział w spisku, uwięziony i stracony; oprac. podręczniki logiki, arytmetyki, geometrii i muzyki; przełożył na łacinę pisma log. Arystotelesa, przez co przekazał ich znajomość średniowieczu i stał sie jednym z twórców łac. terminologii log.; w dziełach teol. podjął próbę uzgodnienia wiary i rozumu, zajmując się zwłaszcza zagadnieniem osoby i natury; najbardziej znanym dziełem Boecjusza jest, napisany w więzieniu, dialog O pocieszeniu, jakie daje filozofia (pierwszy pol. przekład 1694, nowe tłum. 1962); pisma i przekłady Boecjusza stanowiły aż do XII w. gł. źródło wiedzy w wielu dziedzinach nauki.