Bielskie, Tatry, Belianske Tatry,
część Tatr Wschodnich, na Słowacji, między Jaworzyną a Tatrzańską Kotliną;
Bielskie, Tatry
Encyklopedia PWN
oddzielone na południową Przełęczą pod Kopą (1749 m) od Tatr Wysokich, a na północy Przełęczą Zdziarską (1081 m) od Magury Spiskiej; gł. grzbiet ciągnie się z północnego zachodu na wschód, na dł. ok. 15 km; pow. ok. 68 km2; wysokość do 2152 m (Hawrań); ku północy silnie rozczłonkowane (13 dolin bocznych); zbudowane z mezozoicznych skał węglanowych i okruchowych (gł. triasowe wapienie, margle, dolomity) płaszczowiny reglowej dolnej (kriżniańskiej); na północnych stokach ślady działalności lodowców plejstoceńskich; rozwinięte zjawiska krasowe; ok. 60 jaskiń, największa — Jaskinia Bielska, najgłębsza — Jaskinia Trzystarska (201 m); odwadniane gł. przez potok Jaworzynka (dopływ Białki) i rz. Biela (dopływ Popradu) wraz z licznymi dopływami; na wapiennym podłożu bardzo bogata flora poszczególnych pięter roślinnych; również bogata fauna, gł. owadów i mięczaków; ostoje kozic. T.B. są ścisłym rezerwatem przyrody w obrębie parku nar. (dawne szlaki turyst. obecnie zamknięte); na obrzeżach niewielkie ośrodki turyst.-wypoczynkowe (Zdziar, Tatrzańska Kotlina, Podspady, Jaworzyna). Nazwa T.B. pochodzi od słowac. m. Biała Spiska, do którego już w XIV w. należała znaczna część gór.
