Bengalczycy

Bengalczycy,

ludność zamieszkująca Bengal (zachodni Bangladesz oraz Bengal Zachodni w Indiach), nieliczni w Nepalu;

ok. 300 mln (2010); język bengalski; podział polit. Bengalu odpowiada podziałowi rel.: w Indiach większość Bengalczyków to hindusi, w Bangladeszu — muzułmanie; od pocz. XIII w. w Bengalu zaznaczyły się wpływy islamu; jego długotrwałe oddziaływanie zmodyfikowało system kastowy (kasty hinduskie) u zachodnich Bengalczyków, jest on mniej rozbudowany niż w pozostałych częściach Indii; Bengalczycy są potomkami ludów indoeur., które przybywały w rejon ob. Bengalu od poł. II tysiąclecia p.n.e. (Arjowie); mieszając się w małym stopniu z autochtoniczną ludnością drawidyjską (Drawidowie) i austroazjat. zachowali odrębny typ antropologiczny; są ludnoścą wiejską, podstawą ich utrzymania jest rolnictwo; słyną z wyrobów rzemiosła artyst., m.in. tkactwa (muślin dakkijski), hafciarstwa, rzeźby w drewnie i kości słoniowej, malarstwa na jedwabiu.

Dardżyling, plantacja herbaty (Indie)