Beaufort
ang. duchowny i polityk, kardynał; syn Jana z Gandawy ks. Lancaster, przyrodni brat Henryka IV;
[bə̣ufərt]
Henry, ur. 1374 lub 1375, zm. 11 IV 1447, Winchester,
Beaufort Henry
Encyklopedia PWN
od 1398 bp Lincolnu; po objęciu tronu przez Henryka IV (1399) odgrywał czołową rolę w polityce ang.; od 1403 kilkakrotnie kanclerz Anglii i od 1404 bp Winchesteru; 1417 uczestniczył w soborze w Konstancji, otrzymał od papieża Marcina V godność kardynała, z której zrezygnował na żądanie Henryka V; od 1422 jeden z opiekunów małoletniego Henryka VI i czł. rady król., rywalizował o wpływy ze stryjami króla; od 1426 kardynał oraz do 1431 legat papieski na Niemcy, Czechy i Węgry; 1427 dowodził krucjatą przeciw husytom (zakończoną klęską); 1430–31 brał udział w procesie przeciw Joannie d’Arc i był świadkiem jej egzekucji; 1431 koronował Henryka VI w Paryżu na króla Francji; słynny z bogactwa, wielokrotnie udzielał pożyczek Koronie.
