August III
 
Encyklopedia PWN
August III, z dynastii Wettinów, ur. 17 X 1696, Drezno, zm. 5 X 1763, tamże,
elektor saski (jako Fryderyk August II), król polski od 1733, syn Augusta II i Katarzyny Eberhardyny, z bocznej linii Hohenzollernów.
Osiągnął tron dzięki zbrojnej interwencji wojsk rosyjskich i saskich, które pokonały kontrkandydata Stanisława Leszczyńskiego oraz, popierającą go, konfederację dzikowską 1734; pozbawiony szerszych koncepcji politycznych, rządził za pośrednictwem faworytów, zwłaszcza H. Brühla (od 1738); współdziałanie (1743–52) z „Familią”; Czartoryskich nie przyniosło rezultatów; w polityce zewnętrznej współdziałał z Rosją; w okresie wojen śląskich lawirował między Austrią a Prusami, ułatwiając Prusom zajęcie Śląska; panowanie Augusta III było okresem walki koterii magnackich, rosnącej zależności od sąsiadów i szczytowej dezorganizacji ustrojowo-politycznej.
Bibliografia
J. STASZEWSKI August III Sas, Wrocław 1989.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Warszawa, akt potwierdzenia przywilejów miejskich wydany przez Augusta III fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia