Aszkenazyjczycy
odłam społeczności żydowskiej zamieszkujący środkową, wschodnią i częściowo zachodnią Europę, związany z kulturą jidysz;
[hebr. Aszkenazim],
Aszkenazyjczycy
Encyklopedia PWN
w XV–XVI w. nazwa Aszkenazyjczycy odnosiła się do tych Żydów, którzy wypędzeni z Francji i Niemiec przybyli do Polski, skąd rozprzestrzenili się we wschodniej Europie; od XVII w. także Żydzi w Ameryce Północnej i Południowej; w XVII w. na ziemiach ówczesnej Rzeczypospolitej powstał wśród Aszkenazyjczyków ruch religijno-mistyczny chasydyzm; na przełomie XVIII i XIX w. zrodził się ruch oświeceniowy haskala; od wywodzących się z Hiszpanii Sefardyjczyków różnią się językiem (jidysz) i rytuałem.
