Artiomow Wiaczesław P., ur. 29 VI 1940, Moskwa,
kompozytor ros.;
Artiomow Wiaczesław P.
Encyklopedia PWN
studiował kompozycję u N. Sidielnikowa i grę fortepianową u T. Łogowińskiego w konserwatorium w Moskwie; tamże 1968–77 był redaktorem wydawnictwa Muzyka; 1975 zał., wspólnie z S. Gubajduliną i W. Suslinem, zespół muzyki improwizowanej Astrea; w swej twórczości inspiruje się muzyką klasyków XX w. (S. Prokofjew, A. Honegger, E. Varèse), awangardy eur. i tzw. szkoły pol. lat 60.; czerpie też wzory z muzyki lud. (sam zbierał folklor na północy Rosji, na Kaukazie i w Azji Środkowej) i z minimal music; utwory, często z dużą rolą perkusji: orkiestrowe (Symfonia elegii 1977), kameralne (Totem 1976), wokalno-instrumentalne (Zaklinanie 1981, Requiem 1988, poświęcone pamięci muzyków, ofiar stalinizmu, Ave Maria 1989), balety.
