Ares, Árēs,
mit. gr. bóg wojny;
Ares
Encyklopedia PWN
pochodzenia trackiego, przez Greków uznany za syna Zeusa i Hery; jeden z 12 bogów olimpijskich, utożsamiany z rzym. Marsem; kłótliwy, okrutny, niemiły bogom i ludziom (nieliczne miejsca kultu), a przy tym niezręczny i śmieszny (uwięziony w beczce przez Efialtesa); podczas wojny towarzyszyli mu zrodzeni z Afrodyty synowie: Fobos [‘strach’] i Deimos [‘trwoga’] oraz córka lub siostra, Eris [‘niezgoda’]; atrybutami Aresa były: zbroja, miecz, włócznia, świętymi zwierzętami — pies i sęp. W sztuce antycznej m.in. rzym. kopie rzeźb gr.: Ares Borghese wg Alkamenesa z Lemnos i Ares Ludovisi wg Skopasa; w sztuce późniejszej, w rzeźbie — B. Thorvaldsen i A. Canova, w malarstwie — B. Botticelli, Tintoretto, P. Veronese, P.P. Rubens, Rembrandt.
