Antarktyda. Warunki naturalne. Ukształtowanie powierzchni

Antarktyda. Warunki naturalne. Ukształtowanie powierzchni.

Obszary odkryte stanowią góry (wysokość do 4897 m n.p.m. w Masywie Vinsona), nunataki i tzw. oazy; Antarktyda jest najbardziej wyniesionym kontynentem świata — średnia wysokość lądolodu 2250 m, maksymalna do 4100 m w Górach Gamburcewa w Antarktydzie Wschodniej; większość podstawy lądolodu rozciąga się średnio na poziomie morza, czwarta część poniżej głębokości 1000 m (najgłębiej do 2555 m); do największych lodowców spływających od środka czaszy lodowej ku wybrzeżom należą lodowce: Lamberta, Amundsena, Beardmore’a; na przybrzeżnych akwenach liczne lodowce szelfowe (ok. 11% powierzchni Antartydy), największe; Amery’ego, Filchnera, Larsena; powierzchnia podłoża skalnego powyżej poziomu morza ocenia się na ok. 7 mln km²; kontynent dzieli się wzdłuż zewnętrznego stoków Gór Transantarktycznych na większą (ok. 10 mln km²) i zwartą Antarktydę Wschodnią leżącą prawie w całości na półkuli wschodniej oraz mniejszą i bardziej rozczłonkowaną Antarktydę Zachodnią (z Półwyspem Antarktycznym). Poszczególne obszary kontynentu zostały nazwane ziemiami, m.in. Ziemia Adeli, Ziemia Coatsów.

Taylora, Wzgórza na Półwyspie Antarktycznym