Ananta

Ananta

[sanskr. ānanta ‘bezkresny’],

zw. też Adiśesza, Śesza, Samkarszana, Wasuki,

mit. ind. wielki wąż o tysiącu głów, na którym spoczywa Wisznu, uśpiony pośród wód oceanu kosm., gdy trwa przerwa pomiędzy kolejnymi kreacjami świata, zw. nocą Brahmana;

władca podziemnej krainy zw. Patalą; posłużył bogom (dewa) i demonom (asura) do ubijania pierwotnego oceanu w celu wydobycia nektaru nieśmiertelności (amryta); wg Wisznupurany (purany), pod koniec każdego dnia Brahmana z głów A. emanuje Rudra, który niszczy świat; symbol wieczności i nieskończoności.