Alpy Południowe, Alpy Nowozelandzkie, Southern Alps,
góry w Nowej Zelandii, na Wyspie Południowej;
Alpy Południowe
Encyklopedia PWN
długość ponad 300 km; najwyższy szczyt Góra Cooka, 3764 m; powstały w czasie kimeryjskiej fazy górotwórczej, której towarzyszył silny magmatyzm; wewnętrzna strefa zbudowana z prekambryjskich skał metamorficznych (łupki krystaliczne i gnejsy), zewnętrzna — ze skał osadowych wieku od kambru do jury; stromo opadają ku wąskiej nizinie nadbrzeżnej; na wschodzie obniżają się łagodnie, przechodząc w równinę Canterbury; rzeźba alpejska; granica wiecznego śniegu na wysokości 1800 m (na zachodzie) do 2500 m (na wschodzie); największy Lodowiec Tasmana (długość 29 km, szerokość do 3,2 km); z Alp Południowych wypływają liczne zasobne w wodę rzeki; dużo jezior polodowcowych; na zachodnich stokach wiecznie zielone lasy mieszane, na wschodnich — roślinność stepowa i niewielkie kompleksy leśne z notofagusem, tzw. bukiem południowym. Parki narodowe: Góra Cooka i Westland (wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO), Arthura, Aspiring i Alpy Tasmana o łącznej powierzchni 615,9 tys. ha; region turystyczny i sportów zimowych; przez Przełęcz Arthura (wysokość 920 m), a następnie tunelem Otira (długość 8,5 km) przechodzi linia kolejowa łącząca wschodnie i zachodnie wybrzeża wyspy.
