Alkmeon z Krotonu, Alkmaíōn, żył na przeł. VI i V w. p.n.e.,
gr. filozof i lekarz;
Alkmeon z Krotonu
Encyklopedia PWN
autor dzieła Perí phyýseōs [‘o naturze’], uchodził za ucznia Pitagorasa; pierwszy miał dokonać sekcji zwierzęcia; nauczał, że podstawę rzeczywistości stanowią przeciwieństwa, zdrowie człowieka polega na równowadze (izonomia) przeciwnych elementów, a choroba na jej naruszeniu; poglądy A. stanowiły zarys teorii humoralnej, oprac. potem przez Hipokratesa; A. był autorem pierwszej odwołującej się do wrażeń zmysłowych teorii poznania, uznał mózg (a nie serce) za siedzibę świadomości i twierdził, że zdolność myślenia odróżnia człowieka od innych istnień; według A. dusza ludzka, podobnie jak ciała niebieskie, znajduje się w ciągłym ruchu i jest nieśmiertelna.
