Ady Endre
 
Encyklopedia PWN
Ady
[ọdi]
Endre Wymowa, ur. 22 XI 1877, Érmindszent, zm. 27 I 1919, Budapeszt,
węgierski poeta i publicysta.
Gł. przedstawiciel nowoczesnej liryki węg.; tworzył pod wpływem fr. modernistów; związany z czasopismem „Nyugat”, skupiał wokół siebie węg. awangardę lit.; utwory Adyego, często atakowane przez krytykę zachowawczą, są świadectwem uwrażliwienia na aktualne problemy polit. i moralne, dowodzą żywych związków autora z ideami rewolucyjnymi i demokr.; w liryce, odznaczającej się bogactwem form artyst., Ady zawarł tragiczną wizję egzystencji przenikniętej pesymizmem, niepokojem, samotnością, obsesją śmierci; Ady był także jednym z najlepszych publicystów swego czasu i tłumaczem (gł. utworów Ch. Baudelaire’a i P. Verlaine’a); wydał wiele zbiorów wierszy, m.in. Új versek [‘nowe wiersze’] (1906), A halottak élén [‘na czele umarłych’] (1918); pol. przekłady w zbiorach: Wybór poezji, Popiołem i płomieniem (obydwa wyd. 1943 w Budapeszcie), Złoto i krew (1977), Poezje (1981).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia