Abraham

Abraham, Abram, żył w XV(?) w. p.n.e.,

wg Księgi Rodzaju oraz innych tradycji bibl. imię wspólnego praojca Izraelitów, Edomitów i Arabów (patriarchowie), który zapoczątkował wiarę w jedynego Boga;

z tej racji 3 religie monoteistyczne, judaizm, chrześcijaństwo i islam, uważają go za ojca duchowego wszystkich wierzących. Abraham na wezwanie Boga opuścił rodzinną Mezopotamię i wraz z rodziną udał się do Kanaanu; Bóg (Jahwe) zawarł z nim przymierze, którego znakiem było obrzezanie; za dochowanie wierności obiecał Abrahamowi potomstwo oraz ziemię Kanaan na własność (stąd Ziemia Obiecana); z postacią Abrahama są związane liczne opowieści bibl., m.in. o gotowości złożenia ofiary z syna Izaaka na żądanie Jahwe. Motywy lit. i muz. przedstawiają gł. historię ofiarowania Izaaka. W sztukach plastycznych Abraham jest wyobrażany jako starzec z siwymi włosami; w średniowieczu — przedstawiany w archaicznej zbroi; najpopularniejsze sceny: spotkanie Abrahama z Melchizedekiem, ofiarowanie Izaaka, także wizyta aniołów u Abrahama — interpretowana jako symbol Trójcy Świętej, scena szczególnie popularna w ikonografii bizant. i ruskiej.

Pinsel Jan Jerzy, Ofiara Abrahama, rzeźby z kościoła Misjonarzy w Horodence — Muzeum J.J. Pinsla, Lwów