panewka

panewka,

wojsk. w dawnej broni palnej odprzodowej (ładowanej od przodu, np. skałkowa broń) zagłębienie w górnej części lufy lub mała, przymocowana do niej miseczka, do których wsypywano proch;

po zapaleniu proch przenosił ogień przez mały otwór w lufie (tzw. zapał) do znajdującego się w lufie ładunku, w celu odpalenia pocisku.