Władykaukaz, Władikawkạz, 1931–44 i 1954–90 Ordżonikidze, osetyjskie Dzaudzykau,
m. w Federacji Ros., na północnych stokach Wielkiego Kaukazu, nad rz. Terek; stolica Osetii Północnej.
Władykaukaz
Encyklopedia PWN
Założony 1784 jako twierdza ros. na Gruzińskiej Drodze Wojennej; od 1860 miasto, od 1863 stol. obwodu tereckiego; od 1875 połączenie kol. z Rostowem n. Donem; od końca XIX w. ośr. przemysłu i ruchu rewolucyjnego na Kaukazie Północnym; 1919–20 w ręku armii A.I. Denikina, siedziba antybolszewickiego rządu Tereku i Dagestanu; 1921–24 stol. Górskiej ASRR, 1924–25 samodzielnej jednostki adm. na prawach guberni oraz od 1936 Północnoosetyjskiej ASRR (od 1924 okręgu autonomicznego); XI 1942 miejsce rozbicia zgrupowania wojsk niem. na Kaukazie Północnym; od 1991 stol. republiki. Hutnictwo cynku i ołowiu, przemysł maszyn., metal., elektrotechniczny, chem., spoż., skórz.-obuwniczy; połączone z Tbilisi Gruzińską Drogą Wojenną; 4 szkoły wyższe (w tym uniw., zał. 1967); planetarium; muzea; jeden z większych ośr. turyst. w północnej części Wielkiego Kaukazu; muzeum; budynek teatru (1872), wielki meczet (1908).
