Trziszka Zygmunt

Trziszka Zygmunt, ur. 10 XII 1936, Wełdzirz k. Stanisławowa, zm. 9 VIII 2000, Warszawa,

pisarz, publicysta;

1982–90 współredaktor „Miesięcznika Literackiego”; w twórczości próba opisu kształtowania się na Ziemiach Zachodnich i Północnych nowej społeczności, m.in. w wyniku napływu przesiedleńców z ZSRR; temat konfrontacji tradycji chłopskich ze współczesnością T. początkowo przedstawiał w konwencji realist. prozy społ.-obyczajowej, z elementami reportażu, później także w ujęciach ironiczno-parodystycznych i satyryczno-groteskowych; często ukazywał bohatera o plebejskiej genealogii, pozbawionego duchowej tożsamości, usiłującego przetrwać w świecie obcych mu wzorów kult. i wartości; zbiory opowiadań (Wielkie świniobicie 1965, Przedmiotowy pejzaż 1975, Piaszczysta skarpa 1981), powieści (Romansoid 1969 — Nagroda im. S. Piętaka 1970, Happeniada 1976, Wrastanie albo zapiśnik samouka 1982, Stan skupienia 1983, Wędrówka 1987 — w konwencji sowizdrzalskiej); wspomnienia i szkice lit. (Podróże do mojej Itaki 1980, Korzenie plebejusza 1984), monografia krytycznolit. Leopold Buczkowski (1987), zapis rozmów z L. Buczkowskim Żywe dialogi (1989).