Spasowicz Włodzimierz, ur. 16 I 1829, Rzeczyca (Białoruś), zm. 27 X 1906, Warszawa,
prawnik, adwokat, publicysta, krytyk i historyk literatury polskiej.
Spasowicz Włodzimierz
Encyklopedia PWN
1857–61 profesor prawa na uniwersytecie w Petersburgu (ustąpił na znak protestu przeciw represjom władz wobec demonstracji studenckich), następnie obrońca sądowy w procesach polit., m.in. Proletariatu; od 1875 czł. AU; zajmował się gł. prawem karnym, międzynar. historią prawa; z dziedziny prawa karnego opublikował m.in. podręcznik Prawo karne (1863), współwydawca Volumina legum; współzał. (1876) i wydawca „Ateneum”, i 1882 tyg. „Kraj”; przedstawiciel ugodowego skrzydła pozytywizmu, rzecznik zbliżenia narodu pol. i ros., nawiązywał do koncepcji polit. A. Wielopolskiego; prace z dziedziny prawa karnego i historii prawa; szkice gł. o pisarzach romant. (Studia nie z natury 1881), zarys Dzieje literatury polskiej w napisanym wspólnie z A.N. Pypinem dziele Obzor istorii sławianskich litieratur (1865), wyd. osobno w przekładzie pol. (wyd. 2 poprawione 1885); Pisma (t. 1–9, Petersburg 1892–1908), Pisma krytycznoliterackie (1981).
