sobór konstancjański,
szesnasty sobór powszechny, obradujący 5 XI 1414–22 IV 1418 w Konstancji, zwołany przez pizańskiego antypapieża Jana XXIII, z inicjatywy króla niemieckiego Zygmunta Luksemburczyka, który odegrał ważną rolę podczas jego obrad;
sobór konstancjański
Encyklopedia PWN
celem soboru było przywrócenie jedności w Kościele zachodnim, rozdartym od 1378 przez schizmę zachodnią, przeprowadzenie reformy kościelnej oraz przeciwdziałanie szerzeniu się poglądów J. Wyclifa i J. Husa; 1415 zadeklarował, że władza soboru pochodzi od Chrystusa, pozbawił władzy antypapieża Jana XXIII, natomiast papież rzymski Grzegorz XII abdykował; 1417 sobór usunął antypapieża awiniońskiego Benedykta XIII i wybrał papieża Marcina V; potępił doktrynę i osobę J. Wiklefa oraz J. Husa, którego skazał na spalenie; w sprawie Husa Polacy popierali stanowisko soborowe, choć część delegacji polskiej wystąpiła w jego obronie; w czasie soboru Krzyżacy oskarżyli króla Władysława II Jagiełłę i ksiięcia Witolda o sprzyjanie pogaństwu; przeciw temu oskarżeniu wystąpił skutecznie Paweł Włodkowic z wywodem potępiającym nawracanie pogan siłą; sobór konstancjański przyznał arcybiskupom gnieźnieńskim tytuł prymasów Polski.
