Rijeka,
m. w północno-zachodniej Chorwacji, na wybrzeżu zat. Kvarner (M. Adriatyckie), u podnóża masywu Gorski Kotar.
Rijeka
Encyklopedia PWN
— 138 tys. mieszk. (2009); Rzymska Tarsatica, ok. 600 zdobyta przez Słowian; jako Rijeka wzmiankowana od końca XII w.; w XIII w. rozwój miasta (wł. Fiume); 1471–1918 pod panowaniem Habsburgów; 1919 przyznana Królestwu SHS (od 1929 Jugosławia), tegoż roku zajęta przez oddziały G. D’Annunzia; 1920 na mocy traktatu w Rapallo uznana wolnym miastem, od 1924 (na mocy porozumienia w Rzymie) we Włoszech; 1943–45 okupowana przez Niemcy; V 1945 zajęta przez wojska jugosł.; na mocy traktatu paryskiego 1947 przyznana Jugosławii; od 1991 w Chorwacji. ważny ośrodek przem. kraju i największy chorwacki port handl. (m.in. dowóz ropy naftowej), rybacki i tranzytowy; rozwinięty przemysł stoczn., maszyn., chem., ponadto papierniczy, materiałów budowlanych, włók., spoż.; rafineria ropy naftowej; port lotn.; szkoły wyższe, instytuty nauk.-badawcze; rurociąg naftowy do rafinerii w Sisaku i Pančevie; ośr. turyst., muzea; kościół NMP (średniow., przekształcony w stylu barok.); klasztor Augustianów z barok. kościołem Św. Hieronima; ratusz (XV, XIX w.); kościół Św. Wita (XVII, XVIII w.); cerkiew (XVIII w.); wieża miejska (XV, XVIII w.); budowle użyteczności publicznej (XIX, pocz. XX w.).
