rap
rodzaj szybkiej, silnie zrytmizowanej, agresywnej w wyrazie i rymowanej melorecytacji, wykonywanej na tle odpowiednio dobranej, rytmicznej muzyki, zwykle tanecznej;
[ang.],
rap
Encyklopedia PWN
styl wykonawczy, wprowadzony w Stanach Zjednoczonych, zwłaszcza przez dyskotekowych i radiowych disc jockeyów (DJ), a od końca lat 70. przez wykonawców zw. raperami, pochodzących główn ze środowisk murzyńskich. Raperzy często wykorzystują cudzą muzykę (w formie niezmienionej lub przetworzonej) jako podkład muzyczny do swoich melorecytacji; skandowane przez nich teksty są zazwyczaj śmiałe pod względem obyczajowym i poruszają bliskie im problemy społeczne. Pod koniec XX w. rap stał się odrębnym nurtem w muzyce rockowej. Z rapem jest silnie związany hip hop, styl muzyki popularnej, łączący też elementy disco, soulu i funky. Główni przedstawiciele rap: Ice Cube (właściwie O’Oshea Jackson), Ice T (właściwie Tracy Marrow), Snoop Doggy Dog (właściwieCordavar Vornado), Vanilla Ice (właściwie Robert van Winkle), Grandmaster Flash (właściwie Joseph Saddler); grupy hiphopowe i rapowe: Public Enemy, Cypress Hill, Arrested Development, Wu-Thang Clan, Run-D.M.C., Sugarhill Gang.
