Petri György, ur. 22 XII 1943, Budapeszt, zm. 18 VII 2000, tamże,
węgierski poeta i dziennikarz;
Petri György
Encyklopedia PWN
debiutował w prasie lit., 1969 opublikował kilka wierszy w antologii młodych poetów; w latach 70. współpracownik kilku czasopism; tomy Magyarázatok M. számára [‘wyjaśnienia dla M.’] (1971) i Körülírt zuhanás [‘opis spadania’] (1974) zwróciły uwagę specyficznym połączeniem patosu i ironii; uznawany za barda węgierskiej opozycji demokr., 1975–88 objęty zakazem publikowania, 1981–89 redagował samizdatowe pismo „Beszélő” [‘rozmównica’]; tomy Örökhétfő [‘wieczny poniedziałek’] (wyd. poza cenzurą 1981), Valahol megvan [‘gdzieś jest’] (1989), Valami ismeretlen [‘coś nieznanego’] (1990), w których nasiliła się ironia i w których rozmyślna wulgarność wyrażeń łączy się w zaskakujący sposób z finezyjną grą językową, są dokumentem ponurej, odartej z nadziei codzienności epoki końca komunizmu, dają też wyraz duchowemu ubóstwu życia i pełnej absurdów sytuacji krajów środkowoeuropejskich.
