okręt liniowy, liniowiec,
okręt przeznaczony do walki w zespole podobnych okrętów, ustawionych w szyku liniowym, tzn. płynących jeden za drugim w niewielkich odstępach;
okręt liniowy
Encyklopedia PWN
od XVII w. do lat 60. XIX w. jako podstawowy okręt bojowy był używany 3-masztowy żaglowiec z ożaglowaniem rejowym, uzbrojony w armaty ustawione wzdłuż burt na co najmniej 2 ciągłych pokładach; takie okręty były przeznaczone do walki artyleryjskiej i abordażu; wg upowszechnionej w XVIII w. bryt. klasyfikacji okręty wojenne miały 6 rang; do okrętów liniowych zaliczano 3 najwyższe rangi; 3-pokładowe okrętów liniowych pierwszej rangi miały 100 i więcej armat, 2-pokładowe drugiej rangi — co najmniej 84, trzeciej rangi — 70; w połowie XIX w. największe okręty liniowe miały wyporność nawet 6000 t i 110–130 armat, otrzymały dodatkowy napęd parowy; współcześnie okrętami liniowymi nazywano pancernik i krążownik liniowy, które z założenia walczyły w szyku liniowym.
