Okoń Wincenty, ur. 22 I 1914, Chojeniec, zm. 18 X 2011, Warszawa,
pedagog;
Okoń Wincenty
Encyklopedia PWN
1955–84 profesor Uniwersytetu Warszawskiego; 1961–74 dyr. Inst. Pedagogiki (od 1972 Inst. Badań Pedag.) w Warszawie; od 1973 członek PAN; współzał. International Society for Group Activity in Education (1962, od 1984 honorowy przewodniczący) i Pol. Tow. Pedagogicznego (1981); zajmuje się gł. dydaktyką i teorią systemów oświat.; twórca teorii kształcenia wielostronnego; gł. prace: Proces nauczania (1954), U podstaw problemowego uczenia się (1964), Podstawy wykształcenia ogólnego (1967), Elementy dydaktyki szkoły wyższej (1971), Szkoła współczesna (1979), Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej (1987), Zabawa a rzeczywistość (1987), Słownik pedagogiczny (wyd. 5 1992).
