Kutuzow Michaił I.
 
Encyklopedia PWN
Kutuzow, Goleniszczew-Kutuzow, Michaił I., ur. 16 IX 1745, Petersburg, zm. 28 IV 1813, Bolesławiec,
feldmarszałek rosyjski.
Uczeń A. Suworowa; rozgłos przyniósł mu udział w zdobyciu tur. twierdzy Izmaił (1790); 1805 dow. l. armii ros., wysłanej do Bawarii na pomoc Austriakom w wojnie z Napoleonem I; dow. wojsk. koalicyjnych w bitwie pod Austerlitz, po klęsce usunięty ze stanowiska. W wojnie ros.-tur. 1806–12 naczelny wódz (1811–12) armii ros. w Mołdawii, po zwycięstwie zawarł pokój w Bukareszcie. W czasie wyprawy Napoleona I na Moskwę 1812 pod naciskiem opinii publicznej mianowany głównodowodzącym, kontynuując taktykę odwrotu nie dopuścił do rozgromienia armii ros. przez przeważające siły przeciwnika; stoczył krwawą bitwę pod Borodino, a w trakcie wycofywania się Francuzów przeprowadził słynny manewr okrążający, który przeszkodził Napoleonowi I w przebiciu się na południu Rosji, oraz odniósł kilka zwycięstw, m.in. pod Małojarosławcem i nad Berezyną (otrzymał wtedy tytuł feldmarszałka i ks. smoleńskiego).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia