Kodolányi
węgierski prozaik i dramatopisarz;
[kọdolańi]
János, ur. 13 III 1899, Telki, zm. 10 VIII 1969, Budapeszt,
Kodolányi János
Encyklopedia PWN
początkowo związany z ruchem robotniczym, później zbliżony do ruchu tzw. pisarzy lud.; realist. obraz życia wsi węg. zawarł m.in. w powieściach Szakadékok [‘przepaście’] (1927), Sötétség [‘ciemność’] (1934), Vízválasztó [‘dział wodny’] (1960); autor powieści hist. z okresu średniowiecza i czasów przedchrześc., m.in. A vas fiai [‘synowie żelaza’] (1936), cykl Emese álma [‘sen Emese’] (1941–42), oraz powieści opartych na motywach bibl. i mitol., m.in. Az égő csipkebokor [‘krzak gorejący’] (1957), Új ég, új föld [‘nowe niebo, nowa ziemia’] (1958), dramatów, m.in. Pogány tűz [‘pogański ogień’] (1937), Végrendelet [‘testament’] (1939).
