Indonezyjczycy,
ludy zamieszkujące Indonezję, mówiące językami indonezyjskimi i obejmujące prawie 96% ludności kraju (z wyjątkiem Papuasów oraz imigrantów).
Indonezyjczycy
Encyklopedia PWN
ludy używające tych języków przybyły na archipeleg prawdopodobnie między III a II w. p.n.e. z południowo-wschodniej Azji; nazwa I. powstała w XX w. w okresie walki wyzwoleńczej ludów Indonezji z Holendrami; dzielą się na kilkanaście grup etnicznych i językowych, do najważniejszych należą: Jawajczycy, Sundajczycy, Malajowie, Bugi, Batakowie, Bandżarowie, Madurańczycy, Makasarzy; I. nazywa się też ludność Republiki Indonezji; w tym znaczeniu do I. zalicza się ludność napływową: Chińczyków, Arabów, Indusów, Europejczyków; I. reprezentują różnorodne typy kulturowe: od (nielicznych już) zbieraczy i kopieniaczy (prymitywna gospodarka zbieracko-łowiecka na wyspach Borneo i Celebes) do społeczeństw złożonej strukturze społecznej i rozwiniętej gospodarce; od XV w. główną religią I. jest islam.
