Ferdynand, Dom Fernando, zw. Niezłomnym Infantem, lub Świętym Infantem, błogosławiony, ur. 29 IX 1402, Santarém, zm. 5 VI 1443, Fez,
infant portugalski, najmłodszy syn Jana I Wielkiego; 1470 beatyfikowany;
Ferdynand
Encyklopedia PWN
wielki mistrz zakonu Aviz; opowiadał się za podjęciem wyprawy na Tanger w Maroku; 1437 objął wraz z bratem, Henrykiem Żeglarzem, jej dowództwo; po klęsce ekspedycji (osaczona przez muzułmanów pod Tangerem) pozostał jako zakładnik u sułtana Fezu — był gwarantem wydania muzułmanom Ceuty; zmarł w niewoli, gdyż większość dostojników i czł. Kortezów opowiedziała się przeciw ewakuowaniu Ceuty przez Portugalię; stał się symbolem poświęcenia za ojczyznę i wiarę. Według legendy był szczęśliwy, gdyż dzięki jego poświęceniu Ceuta pozostała portugalska i chrześc., jednak w zachowanym liście z 1442 nalegał na uwolnienie. Bohater utworów lit., m.in. dramatu P. Calderóna de la Barca Książę Niezłomny (1629, parafraza J. Słowackiego 1844).
